زندگی روزمره در کره شمالی هم در جریان است. اما باید دید چه تفاوت‌هایی در این کشور، که یکی از بسته‌ترین کشورهای جهان است و سایر کشورهای جهان وجود دارد.
گاهی اوقات عکس‌هایی از عکاسان در دنیای اینترنت از زندگی روزمره انسان‌های بزرگسال و بالغ، پخش می‌شود. هر چند در مورد جوانان این کشور، این مورد صدق نمی کند و کم‌تر خبر یا عکسی از جوانان کره شمالی پخش می‌شود.
ما در سایت قندان بنا داریم تا دوران کودکی در این کشور را بررسی کنیم و ببینیم چه تفاوت‌هایی میان این کشور و سایر کشورها در تربیت و بزرگ کردن کودکان وجود دارد.
اولین چیزی که در هنگام متولد شدن کودکان در این کشور تعیین می‌شود، وضعیت اجتماعی او است. که در کره شمالی به آن Songbun می‌گویند. این کار بدین صورت است که دولت تعیین می‌کند، کودک در چه مدرسه و دانشگاهی درس بخواند و با بررسی اعتماد آن کودک در طول زندگیش نسبت به دولت، تعیین کنند که آیا این کودک در طول زندگی‌اش می تواند به حزب کارگری کره بپیوندد یا نه. البته کودکان کمی می‌توانند در بزرگسالی عضو این حزب شوند، زیرا دولت کره معتقد است که کودکانی که در حال حاضر بالغ شده‌اند، مسئولیت‌پذیر نیستند و اعتمادی به دولت ندارند.
در کره شمالی نیز همانند سایر کشورهای جهان، آموزش از مهدکودک آغاز می‌شود. کودکان در این کشور از ۴ سالگی به مهد‌کودک‌ها می‌روند و برای حضور در مدرسه، باید یک سال را در مهدکودک بگذرانند و فقط زمانی می‌توانند والدین خود را ملاقات کنند که درخواست ملاقات از طرف والدین باشد. در نهایت بعد از یک سال کودک به طور رسمی به عضویت دولت کمونیستی کره شمالی در می‌آید.
بسیاری از کودکانی که در یتیم‌خانه‌های این کشور حضور دارند، دارای پدر و مادر هستند. ولی آن‌ها به دلایلی مایل به پذیرش کودکانشان نیستند و آن‌ها را به یتیم‌خانه می‌فرستند.
دانش‌آموزان در مدارس، زبان روسی و زندگی‌نامه رهبران کشور خود را مطالعه و یاد می‌گیرند. در برخی از کلاس‌ها، دانش‌آموزان برنامه‌های انقلابی رهبران سابق و فعلی کشور خود را مطالعه می‌کنند. در کره شمالی، دانش‌آموزان زبان انگلیسی هم یاد می‌گیرند اما سطح کتاب‌های زبان انگلیسی بسیار پایین است زیرا از کتاب‌های خارجی استفاده نمی‌کنند. در سن ۱۰ سالگی، کودکان عضو اتحادیه کودکان کره می‌شوند و در برخی موارد حتی از جلسات سیاسی نیز بازدید می‌کنند.
در کتاب‌های درسی دانش‌آموزان و فعالیت‌های درسی آن‌ها، پر از تبلیغات ایدئولوژیک است. در سالن‌های مدارس پوسترهای سیاسی و در کتاب‌ها شعارهای میهن‌پرستانه وجود دارد. در جشن‌های مدرسه‌ای، کودکان فقط نمایش‌های سیاسی اجرا می‌کنند.
در مناسبت‌ها نیز، کودکان با لباس نظامی، ماکت‌های موشک و خودروهای نظامی رژه‌های اقتدار برگزار می‌کنند.
کودکان در این کشور، از اعدام مجرمین دیدن می‌کنند که متاسفانه چنین تجربه بدی، برای شهروندان این کشور عادی شده است.
حتی کودکان در این کشور در صورت ارتکاب جرم، همراه با بزرگسالان محکوم و یا اعدام می‌شوند.
کار سخت برای کودکان طبیعی است. کودکان در سنین بسیار پایین، کارهایی مثل، برداشت محصولات کشاورزی، بنایی و کارگری در پروژه‌های عمرانی انجام می‌دهند. کودکان در کره دارای سهمیه کار هستند و اگر در انجام کار خود کوتاهی کنند، با جریمه‌های سنگینی رو‌به‌رو می‌شوند.
مانند هر کشور دیگر، کودکان کره شمالی هم سرگرمی‌های خود را نیز دارند. والدین اگر پول کافی داشته باشند، بچه‌های خود را به سینما و شهربازی می‌برند. حتی برنامه‌های کودک و سرگرمی در تلوزیون کره نیز وجود دارند و رایگان هستند. هم‌چنین در طول سال، جشنواره‌های مختلفی در کره شمالی برگزار می‌شود که کودکان و بزرگسالان می‌توانند آن‌ها را تماشا کنند.
در آخر‌هم این را بگوییم که، ممکن است کره شمالی کشوری منزوی و بسیار بسته باشد. اما دوران کودکی در این کشور نیز وجود دارد و تجربه‌های سخت و آسانی برای کودکان وجود دارد. اما زندگی سخت و آسان برای کودکان این کشور هنوز سرگرم‌کننده است.
حتی اگر سخت و طاقت‌فرسا باشد.
